Blue Ruin

Blue Ruin ★★★½

Πέρα από τα πολύπλοκα σενάρια και τις ανατροπές και τους εντυπωσιασμούς και τα σκηνοθετικά τρικ, πάντα ένα απλό straightforward revenge flick διατηρεί την γοητεία του, πόσω μάλλον όταν γίνεται σωστά, αφήνοντας τον πρωταγωνιστή να δρα, να πανικοβάλλεται, να μην μιλάει πολύ - χωρίς, όμως, να είναι απλά ένας βουβός τιμωρός, να κάνει λάθη και γενικά να είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος που φρικάρει με την ξαφνική βία γύρω του.

Το Blue Ruin δεν ανακαλύπτει τον τροχό αλλά παραμένει αρκετά basic για να μην χαθεί σε παγίδες που κρύβει το genre, αγκαλιάζει τις συμβάσεις του είδους και τις προσδοκίες του θεατή, φροντίζει να προσφέρει απρόσμενη ένταση χωρίς μουσικές ή άλλα τονωτικά τρικ και βυθίζει τον θεατή στο σκοτάδι του πρωταγωνιστή ήδη από το πρώτο δεκάλεπτο, πριν το body count αρχίζει να αυξάνεται επικίνδυνα. Μόνο στο τέλος ίσως τολμάει να κάνει μια δήλωση σχετικά με την κληρονομικότητα της βίας, κάτι που προφανώς δεν χρειάζεται αλλά ούτε και ξενίζει ως δήθεν ή υπερβολικά νουθετίστικο.

Όχι, όχι, πάρα πολύ τίμιο και, κατά κάποιον τρόπο, σχεδόν άχρονο. Approved.

Block or Report