Stray Dogs

Stray Dogs ★★★★½

O Πικάσο είχε πει ότι "αν κοιτάξεις μια εικόνα για πολύ, αρχίσει να γίνεται βαρετή. Αν συνεχίσεις να την κοιτάζεις, όμως, αρχίζει να αποκτά ξανά ενδιαφέρον".

Αυτό δε θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα το Stray Dogs, μια ταινία που επιμένει να κρατά την κάμερα ακίνητη για ολόκληρα λεπτά, δίχως οίκτο για τους πρωταγωνιστές αλλά ούτε και για τον θεατή, πρόθυμη να εισβάλει στις πιο βαθιές πτυχές της ψυχής τους, χωρίς εντυπωσιασμούς αλλά με σαφή ικανότητα στην αποτύπωση της θλίψης, της μοναξιάς, της παρακμής, των ανθρώπινων αναλώσιμων όντων και της διάχυτης μελαγχολίας, που καθρεφτίζεται τόσο στα ερείπια κτήρια αλλά και στην ρουτίνα τους.

Πολλοί θα βρουν την ταινία βαρετή, ακόμη περισσότεροι θα την αποκαλέσουν ανούσια, όμως, όσοι την εκτιμήσουν (και δουν κάτω από την επιφάνεια), θα την λατρέψουν για την λιτότητα, την αποτελεσματικότητα και την ειλικρίνειά της. Ο Τσάι Μινγκ Λιανγκ είναι ο ορισμός του αργού σινεμά αλλά, ταυτόχρονα, είναι εκείνος που δίνει προτεραιότητα στον ψυχισμό και όχι στα γεγονότα, στις συνέπειες των πράξεων και όχι στις αιτίες τους, καταφέρνοντας τελικά να μιλήσει απευθείας στο συναίσθημα αποφεύγοντας κάθε συμβατική διαδρομή. Θα είναι κρίμα αν αυτή είναι η τελευταία ταινία του αλλά θα είναι τουλάχιστον ευτυχής που λήγει την καριέρα του σε τόσο υψηλό σημείο.

Block or Report