In de eerste plaats een prachtig portret van een introvert. Toch kwam het niet zo binnen als Damien Chazelle's eerdere films. De ruimte heb ik altijd fascinerend gevonden en de maanlanding is een belangrijk stuk geschiedenis waar ik maar weinig vanaf wist. Kijk deze film als je eens het gevoel wil hebben dat je echt in een raket zit. Buiten die momenten een boeiend drama hoeveel impact de dood van een dochter op je leven kan hebben. En het einde is echt een fantastische buitenaardse ervaring.

Weer helemaal zin gekregen in Harry Potter. Tijd om de acht films weer eens aan te zetten. Dit eerste deel van Chris Columbus is wat energieloos geregisseerd. Ook is het ongelooflijk duidelijk nog slechte cgi. Vooral tijdens de Zwerkbal-wedstrijd is dat ongelooflijk duidelijk. Zelfs spelers veranderen dan kort in gamepersonages. Vooral te loven voor de casting en het opzetten van de wereld. Draait trouwens niet elk deel om een mysterie die uiteindelijk uitloopt in de realisatie dat Voldemort Harry in Zweinstein probeert te vermoorden?

Wat heb ik hard van The Mountain Between Us genoten!

Waarom moet ik altijd kritisch wezen, het beter weten? Ik voel me schuldig wanneer ik ergens van kan genieten. Het kijken van kwalitatief goede films ervaar ik als verplichting.

Het is tijd om naar mezelf te luisteren en afstand te nemen van objectiviteit. In (hoelang? Nog maar anderhalf jaar ofzo?) heb ik mij van casual film- en seriekijker me gepositioneerd als de expert.

Die rol gaf ik mijzelf en nam het uiterst serieus. Tijd om dat los te laten en even te kijken waar ik uit ga komen.