*mishima energy*
the scene with the nun being whipped by bunches of thorny roses was incredible, petals falling in slow motion on her bloodied breasts as crazed nuns flail away at her...

masahiro shinoda, akira'nın yojimbosu ile kobayashi'nin harakirisinin kavramsallaştırmaları arasında net bir b&w jidaigeki dengesi çizmiş. bir başka japon kargaşasının zamansızlığındaki güçlü bir adamın kaderinin kısa vakti çerçevesinde sinod belirteciyle ortaçağ atmosferi içinde kahramanın şık bir portresini sunmuş.
birkaç dövüş sahnesini çok sevdim; kılıç sallantılarını göstermeyerek - hagakure'de olduğu gibi- dövüşün estetikliğini anın psikolojik dolgunluğuna geriletmiş FAKAT görsel lakonizm ve olay örgüsünün tüm birliği içinde bence bu filmde eksik olan bir şey var...
üzerine düşünürsem bi ara buraya eklerim, bakalım :v

jules’ deceivingly happy and positive exterior doesn’t mean she doesn’t get upset or feels burdened. she views sex as a distraction from her myriad of issues because of the temporary high it gives her but since rue is our narrator we haven't seen really get to see how that came about or more of the reasoning behind her actions
and i’m so happy it’s finally being explicitly displayed for the idiots who can’t read between the lines.

samanyolunda olsa izlemezdiniz ama...