Favorite films
Recent activity
AllPinned reviews
More-
-
Chungking Express 1994
Να βλέπεις την ταινία μέσα σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο των Chungking Mansions: θρησκευτική εμπειρία. Για τα υπόλοιπα, ας μιλήσει η σιωπή στο δωμάτιο.
Recent reviews
More-
Fear Street: 1666 2021
Αισθητά λιγότερο horror από τα προηγούμενα δύο, σαφώς όμως πολύ πιο πλούσιο σε περιεχόμενο. Το Fear Street: 1666 κορυφώνει άξια την ιστορία, προσθέτει απρόσμενα μια καίρια κοινωνική επίστρωση στα δρώμενα και δίνει δίκαια νόημα σε ολόκληρη την αφήγηση, προσφέροντας δυνατές ερμηνείες και έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο. Δε θυμάμαι τελευταία σε horror να νιώθω πραγματικά έντονα συναισθήματα για τους χαρακτήρες, ένα μεγάλο μπράβο στην Leigh Janiak για το κατόρθωμα.
-
Feathers 2021
Πολύ ενδιαφέρουσα ισορροπία ανάμεσα στην βαρετή καθημερινότητα και τις εξάρσεις σουρεαλισμού, την σοβαρή επιφάνεια και τις κωμικές υπόκωφες πινελιές, την ανάλαφρη αίσθηση κάθε στιγμής και το εξοντωτικό βάρος της επιβίωσης. Ίσως ο ρυθμός πλατειάζει λίγο περισσότερο από όσο θα ήθελα, όμως η αφήγηση είναι σαφής, λιτή και με ξεκάθαρο προσανατολισμό, γεμάτη επιρροές (από γκανγκστερικά φιλμ μέχρι ταινίες παρεξηγήσεων) που μεταμορφώνονται σε κάτι φρέσκο μέσα από την ζωντανή οπτική του πρωτοεμφανιζόμενου στα μεγάλα μήκους φιλμ, Omar El Zohairy. Μεγάλο Βραβείο στην εβδομάδα κριτικής του Φεστιβάλ Καννών 2021.
Popular reviews
More-
Interstellar 2014
Ένα μήνα μετά την πρώτη προβολή της ταινίας και έχοντας αποδεχτεί πλήρως την έννοια της αγάπης ως μια ακόμα διάσταση, πήγα τον πατέρα σινεμά για επαναληπτική προβολή Interstellar, επειδή τις τελευταίες μέρες, θες η μουσική του Hans Zimmer, θες οι αναμνήσεις του Τζεσικακίου, θες η τόλμη του Νόλαν να πάει την ταινία σε απόλυτα πεδία επιστημονικής φαντασίας στο φινάλε, η ταινία ΖΟΥΣΕ τόσο έντονα μέσα μου μου που έπρεπε να την ξαναδώ. Εντάξει, ο μονόλογος της Δρος Μπραντ περί αγάπης…
-
The Lobster 2015
Ολόκληρη η σκηνή υπό τους ήχους αυτού του τραγουδιού, η φωνή της Rachel Weisz, ο χορός της Arianne Labed, οι Κυνοδοντικές αντηχήσεις της νοηματικής γλώσσας και του ίδιου του φινάλε, το σαρδόνιο χιούμορ, η σαρκαστική διάθεση, η εντυπωσιακά εκτενής βία της ιστορίας χωρίς να φτάνει τελικά ίχνος της στην οθόνη, η εξαιρετικά πυκνή αφήγηση που χωρίζει το φιλμ σε δύο υπο-ταινίες ουσιαστικά, η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΚΑΤΑΚΗ, η βρετανίλα και ταυτόχρονα η εντοπιότητα των διαλόγων και τόσα, ΤΟΣΑ ακόμα, δεν…
