O Guy Maddin συστήνει (στην πρώτη από τις τρεις συνολικά ταινίες όπου εκείνος θα εμφανιστεί) τον Guy Maddin στο κοινό και ανακαλύπτει έναν πιο έκδηλο ερωτισμό, που σαν underground κινηματογράφος από το 1930, αγκαλιάζει τα, ούτως ή άλλως, αρχετυπικά ερωτικά τρίγωνα που πάντα χαρακτήριζαν τις ιστορίες του. Εκδίκηση, πάθος, αμνησία, τρελοί γιατροί, φανατισμένες femme fatales, φαντάσματα που επιστρέφουν από τον τάφο για να βρουν την θέση τους σε ένα ακόμη ερωτικό μπλέξιμο δημιουργούν ίσως την πιο αναρχική ως δομή ταινία του Maddin έως τώρα, όμως, ταυτόχρονα και εκείνη που συνοψίζει καλύτερα από ποτέ το έργο του, σαν ένα best of των εμμονών, των αδυναμιών και των μεγάλων του παθών κατά την διάρκεια μια μόλις ώρας. Είναι κάπως ειρωνικό να ονομάζεις "ασφαλές" ένα τέτοιο φιλμ, όμως, στον σουρεαλιστικό κόσμο του Guy Maddin, όπου οι δειλοί επιλέγουν την αθανασία σαν εκθέματα σε ένα μουσείο κέρινων ομοιωμάτων και βαμμένα μπλε χέρια λειτουργούν ως μέσα δαιμονισμού - ή απλά απελευθέρωσης των ορμών, το Cowards Bend The Knee είναι μεν φανταστικό αλλά και μοιάζει σαν ένα σύνολο από Do's μιας φιλμογραφίας του Guy Maddin που σταδιακά σβήνει καθήκοντα από την λίστα. Δεν υπάρχει τίποτα κακό από αυτό, φυσικά. Ο Βασιλιάς έχει απλά πλέον καθίσει στον θρόνο του.