سعی دارم کلماتِ مناسب رو کنار هم بچینم تا بتونم بگم که چقدر دوستش داشتم. انتظار داشتم مثل تمام لایو اکشن‌های دیزنی، فاجعه باشه و فقط به خاطر اِما استون دیدمش، ولی یه عالمه حس نوستالژی و شادی بهم داد، و نه فقط به خاطر خاطره‌ی کارتون دیزنی.
اول این که اِما استون بی‌نظیره. درست وقتی که آدم فکر می‌کنه دیگه بیشتر از این نمی‌تونه دوستش داشته باشه، تبدیل می‌شه به یه کروئلای فوق‌العاده درخشان. تمام کاریزما و جذابیت و…
