Umarım hepimiz hayatımızdaki o "arayışı" sonlandırabilir, o kıvılcımı bulur ve bir gün gerçekten yaşamaya başlarız.

Bilindik bir hikâye olsa da, dinamikleri ve doğru dozajdaki gerilimiyle seyirciyi film boyunca diken üstünde tutuyor. Olacakları her ne kadar tahmin etseniz de, başrolle kurduğunuz empati sayesinde merakınızı tekrar tekrar kamçılamayı da ihmal etmiyor. Başarılı.

#PortraitofaLadyOnFire muhteşem görselliği ve şiir gibi ilerleyişiyle insanı gerçekten de hipnotize ediyor. Ama bana film boyunca o "duygu"yu kesinlikle geçiremedi. Aynı şeyi geçen sene Cold War'da da yaşamıştım. Sadece ve sadece filmin son 15 dakikası o duyguyu yakalayabildim. Güzel film mi, evet güzel ama ben filmi sadece yitip gidenlere olan o son bakışıyla ve Vivaldi'yle hatırlayacağım.

#MarriageStory ilişkilerle ilgili pek çok kavramı sorgularken, asla mutlu sonlara ya da yapmacıklıklara sığınmıyor, gerçek neyse, taraf tutmanıza bile müsaade etmeden patır patır yüzünüze vuruyor. Sonuçta haklı olanı düşünmekten ziyade, hayatın getirdikleriyle kalakalıyorsunuz.