"دوست دارم همه چیز را به شیوه خودم به یاد بیاورم نه لزوما آنگونه که اتفاق افتاده است"
دیوید لینچ روایت گر رویاهاس
رویایی که در آن خبری از هیچ منطق و اصولی نیست
او به درون ذهن ما سفر میکند و از اعماق آن سناریویی را بیرون می آورد که در عین رویا بودن از هرواقعیتی واقعی تر است.
بزرگ راه گمشده مثل اکثر فیلمای تاریخ گره افکنی نمیکند
تا اخرش بیاد و این گره رو باز کند.
لاست…
سلما:"میدونی تو کارخونه وقتی مشغول کار بودم
عادت داشتم خیال کنم تو یه فیلم موزیکالم
چون، تو موزیکال هیچ چیز بدی اتفاق نمیوفته"
همین چند جمله مارو اگاه میسازه که با چه فیلم ساختار شکن و متفاوتی مواجه هستیم.
معمولا اصل و اصول فیلمای موزیکال با روایتی سرشار از فرح و نشاط و داستانی
با پایان خوش توأم میشود.
ولی تو رقصنده در تاریکی اقای فون تریه
با این چیزا همراه نمیشیم
تنها سکانس های خوش و شیرین در تخیل…
هفته ها در یک کات میگذرد،سال ها بین سکانس ها
میگذرد،ودرآخر عمر در یک چشم به هم زدن میگذرد
بخشگویی نیویورک فیلمی سورئال با روایت لینچی
سوال اینجاس الان ما در خوابیم یا واقعیت؟
یا داریم توی نمایش کیدین زندگی میکنیم؟
به هرحال تشخیص اینا از هم سخته
چون روایت فیلم عجیب و منحصر به فرده
ایده های کافمن همیشه بی نقص و منحصر به فرد بوده
.که دراین فیلم یه بار دیگه به نبوغ کافمن پی میبریم
ریواچ کله پاکن از بهترین تجربه های چند روز اخیرم بود.
سفری دوباره به دنیای افسرده وعجیب هنری.
تو این ریویو بیشتر میخوام از لحاظ حسی جلو برم
چون بررسی این فیلم به صورت نمادین فقط و فقط باعث کم ارزش کردن اثر میشه.
فیلم از لحاظ میزانسن و فضاسازی بی نقص است.
بدون اغراق از بهترین فضا سازی هایی که تا حالا دیدم
کله پاکن مثل دیدن یه کابوس شیرین میمونه
کابوسی که با روح و روان ادم بازی…
باز هم توهم باز هم ناخوداگاه و باز هم یه شاهکار دیگه از لینچ
یک تریلوژی شگفت انگیز که با بزرگراه گمشده اغاز شد با مالهالند ادامه یافت
و با اینلند امپایر به اوج پختگی خود رسید.
اینلند امپایر
سفری به درون تخیلات،کابوس ها و هراس های دیوید لینچ
تجربه ای منحصر به فرد
و یک کابوس شیرین
ایکاش میتوانستم تا ابد درون دنیای به ظاهر زیبا و مرموز فانی و الکساندر زندگی کنم
این فیلم بی شک بهترین فیلم برگمان و اوج هنر اوست
فیلمی که برخلاف فیلم های دیگه برگمان که از فضای سرد و پوچی برخورد دار نیست
فیلمی گرم و سرد که میتواند برای هرنوع مخاطبی جذاب باشد.
این فیلم را به علاوه فیلمنامه بی نقصش
میتوان از لحاظ تکنیکشم ستایش کرد.
مخصوصا میزانسن و فیلمبرداری که به زیبایی های فیلم تاثیر چندانی میزاشت.
فریاد و نجوا ها فیلمی با بوی مرگ
این فیلم هرچند که از چارچوب یک خانواده و یک خانه فراتر نمیرود
ولی میتواند به بهترین شکل ممکن مشکلات امروزی انسان هارا به تصویر بکشد.
فیلم از بهترین میزانسن و رنگ بندی ممکن. برخورد دار است
و صدای کلاغ و ساعت که به زیبایی های بصری فیلم رنگ و بویی منحصر به فرد میدهد