Sergio Leone maakt langzame westerns. Scènes duren hierdoor lang maar hebben een consequent tempo. Waarom werkt het? De stilte spreekt. De gezichten die hij in beeld brengt zijn interessant. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik geen fan ben van zijn extreme close-ups. Leone kiest ervoor om de kin eraf te snijden om het complete gezicht in één keer in beeld te brengen. Van mij hoeft het niet. Iconisch is het wel!
Once Upon a Time in the West voelt…