Eigenlijk zouden er meer (oude) klassiekers in de bioscoop moeten verschijnen. Niet dat ik er eerlijk gezegd voor zou betalen of zelfs naar buiten voor zou gaan, de optie zou ik waarderen.

Zo'n klassieker als 2001: A Space Odyssey komt op dat grote scherm veel beter tot zijn recht. Nu kijken we oude films in onze 'thuisbioscoop', waarvan de schermgrootte en geluidskwaliteit nogal kunnen tegenvallen.

Met open mond staarde ik voor de tweede keer naar de film. Ik had nooit verwacht ooit nog een Kubrick-film in de bioscoop te zien. Half gehypnotiseerd liet ik de beelden over mij heenkomen. Langzaam werden mijn ogen zwaarder.

Waarom? Het is een langzame film die je echt tot je moet nemen. Zelfs voor de jaren '60 is het tempo laag. Net als die eerste keer kon ik het niet aan. Dit keer gelukkig kon ik mijn mobiel niet pakken en bleef ik proberen mijn ogen open te houden voor de prachtige details.

Als eenmaal de drama wat meer op gang komt en het visuele spektakel uitbreekt, snap ik weer waarom ik in de bioscoop zit. Hierdoor kun je pas echt alle pracht en praal in de ruimte waarderen die op beeld zijn vastgelegd.

Echt verleiden naar de vijf sterren deed hij deze keer ook weer niet. Het is een kunstwerk, maar niet eentje die je gemakkelijk weer eens even aanzet. De gedachte die ik aan het einde vooral had, was dat ik niet kan wachten totdat de eerste Star Wars weer in de bioscoop gaat komen. Daarvoor zou ik 100% mijn kamer uitkomen!