Sommige films zijn briljant, andere zijn vreselijk. De meesten? Simpelweg oké. Ze bestaan, worden gekeken of zijn vergeten. Ant-Man and the Wasp is zo'n uiterst gewone film. Zonder de populaire Marvel-sticker had niemand hiernaar gekeken. Maar nu zat ik dus twee uur lang in de bioscoop, te lachen en te genieten. Morgen ben ik alles alleen wel weer vergeten.

Wel vers in mijn geheugen: Mission: Impossible - Fallout, die andere spionagefilm in de bioscoop. Hoe mooi de actie van de superhelden zijn, ze zijn echt op een ander niveau dan Tom Cruises spectaculaire stunts. Die paar momenten dat Ant-Man en de Wasp al slaand en rijdend switchen tussen normaal, klein en groot, daarvoor kom je. En die scènes vallen zeker niet tegen.

Alleen is de grootste domper het gebrek aan plot. In het eerste Ant-Man avontuur gebruikten ze het cliché ontstaansverhaal om rake grappen en vette actiesequenties omheen te bouwen. Nu is het een structuurloze achtervolging, waarin iedereen wanhopig het verkleinde lab met kwantummachine proberen te krijgen. Geen personageontwikkeling. Erg jammer.