Wilco Born’s review published on Letterboxd:
Finding Dory (2016) is een hartverwarmende animatiefilm die veel leuker en grappiger is dan de voorloper. Simpele opbouw, effectieve film.
Wie wist dat zwemmen zo leuk kon zijn
Bij mij vallen de meeste Pixarfilms in de smaak. Dat komt door de overeenkomende verhaalstructuur van het scenario, die mijn favoriet is. Deze structuur zit zo in elkaar: iemand wil iets bereiken, maar onderweg leert die persoon meer over zichzelf. Om dit laatste draait het verhaal eigenlijk. Een voorbeeld hiervan is Star Wars (1977).
Sequels gaan Pixar niet altijd goed af. De Toy Story vervolgen waren fantastisch, maar Cars 2 (2011) ging echt nergens over. Toen we hoorden dat Finding Nemo (2003) ook een vervolg kreeg, was ik sceptisch en benieuwd tegelijk. Het origineel zag ik in mijn basisschooltijd - en in het Nederlands. Maar de kleurrijke visjes en grote oceanen kijken in het vervolg nog steeds met veel plezier weg. Ik heb enorm genoten. Zelfs meer dan bij deel 1.
Zo gaat het verhaal: Dory gaat op zoek naar haar ouders, samen met Nemo en zijn vader. Dus ze gaan weer recht door de oceaan. Met de twist dat Dory's geheugen niet echt te vertrouwen is. Naast de vergelijkbare Dorysituaties, zit de film vol met hilarische personages die nog meer hilarische momenten opleveren. Het is geen instant classic, maar een film die ik gelijk nog een keer wil zien.
87/100