Wilco Born’s review published on Letterboxd:
Flash Gordon (1980) is een scifi actie-avonturenfilm die verdacht veel overeen heeft met Star Wars. Sowieso een toffe soundtrack van Queen.
Het Star Wars van de eighties
Star Wars (1977) was zo'n massahit dat eind jaren '70 science-fiction weer helemaal in was. Flash Gordon (1980) liftte slim met dit succes mee door een scifi actie-avontuur te maken. Maar de film gebruikte niet alleen hun populariteit. Tussen de twee films zitten verdacht veel overeenkomsten, die het als meer dan een inspiratiebron bestempelen.
Flash Gordon wordt samen met een vrouw ontvoert door een gekke professor om de wereld te redden. Ze reizen met een raket naar een plek die wordt overheerst door een dictator, The King of the Universe. Nu moeten ze alles op alles zetten om de totale destructie van de aarde te stoppen.
Op het eerste oog lijkt het verhaal origineel. Toch vielen er wat dingen op. Flash is letterlijk een gespierdere versie van Luke (inclusief het kapsel). Ze hebben zelfs een soort van Han Solo (Timothy Dalton, eind jaren '80 James Bond), een universumdictatuur/evil vader en een wapen dat planeten kan vernietigen. Alleen al het eindgevecht is een rechtstreekse Star Warskopie, met vleugelmensen in plaats van ruimteschepen.
Wel is het gepresenteerd in een nieuw jasje. Het is super jaren '80, lekker low-budget-achtig en visueel onvergelijkbaar. De mythologie is zowat van fantasy niveau. Samen met de fantastische soundtrack van Queen is het een leuke film die een andere vibe overbrengt. Star Wars mag dan nog zo'n toffe film zijn, het heeft geen gedachtenversterker en dialogen zoals "Oh my God, this girl is really turning me on."
73/100