Het is hartverwarmend dat een komedie eens niet het gevoel opwekt alsof het gemaakt is door half functionerende robotcamera's en oliedomme artificiële intelligentie.

Een uit de klauwen gelopen rekenmachine kan nog duizenden lachfilms bekijken, bij lange na heeft het niet de creativiteit van deze scriptschrijver. Die lijkt vast te zitten in de laatste videotheek, met als uitverkoopthema 'de meest matige grapfilms die je kunt hebben'. De steeds hoger oplopende frustraties tijdens de kijkmarathon, in deze The Good Place-achtige hel op aarde, resulteerde in dit prachtige scenario.

Ook helpt het dat de regie in handen is van iemand die wel weet hoe een film eruit ziet. Met zo'n structureel goed script en de midbudget bioscoopervaring, is het nog een wonder dat het ook nog spannend is, zonder dat de humor ineens wordt vergeten. De premisse is goed uitgewerkt en ook zo leuk: een groep bordspelfanaten moeten een ontvoeringsspel winnen, alleen: is wel een spel of is het levensecht?

Mijn moeder kon de film helaas niet uitzitten. Het eerste wat ze de volgende dag aan mij vroeg: "Kan ik de film straks nog verder kijken?"