Heerlijke autoachtervolgingen in films

Mijn verlangens naar oude(re) cinema in de recente jaren hebben een duidelijke intoxinerende functie. De moderne blockbuster biedt gewoon niet meer de goed uitgevoerde pracht en praal zoals vroeger. Computers maken filmmakers lui. Scenario's zijn gebaseerd op een formule.

Meer dan verfrissend is een actiefilm die wel alle remmen losgooit en het gaspedaal volledig indrukt. Met achtervolgingen die ongelooflijk overzichtelijk zijn, zonder gebruik van slowmotion en met ieder kleurrijk shot zo mooi om in te lijsten, weet George Miller me met Mad Max: Fury Road (2015) in een klap te overtuigen: dit is 100% de beste film uit het autoachtervolgingslijstje, de 21e eeuw en een goede kandidaat voor de beste film ooit.

De vorige keer dat ik Max' laatste avontuur bekeek, was ik niet erg onder de indruk. Op een redelijk grote tv maar met weinig aandacht bekeek ik Miller's spektakel. Nu kijk ik lachwekkend terug op mijn kritiek op het minuscule verhaal.

Het is een meesterwerk wat betreft actieachtervolgingen. Ongelooflijk om het te bekijken van technisch oogpunt (hoe hebben ze dat allemaal op film weten te zetten!) maar in het algemeen een lust voor het oog. Het verhaal is zo ideaal dat het de film nooit afremt, maar juist ter ondersteuning is van elk moment.

Heb je deze film gezien en was je niet onder de indruk? Dan heb je hem met te weinig aandacht bekeken of op een te klein scherm. Deze film eist niet je aandacht, maar je geeft hem hartelijk. Accepteer de crazy wereld, waardeer vette actie en volg Charlize Theron en Tom Hardy in de vetste roadmovie ooit!