Wilco Born’s review published on Letterboxd:
Modern Times (1936) is een Charlie Chaplin film die de jaren '30 op allerdaags niveau grappig en ontroerend neerzet. Erg mooi gemaakt.
Reis mee naar de jaren '30
Ik hou van tijdreisfilms en een van de redenen daarvan is de weergave van andere tijdsbeelden en momenten van tijden die ik nooit kon beleven. Geschiedkundige feiten en oude verhalen die ik anders maar beperkt kan ophalen met tekst, foto's en korte filmpjes om een beeld te vormen. De tijdreisfilms geven als (vaak hilarische) extra het commentaar van de tijdreizer, die deze andere wereld vanuit zijn context bekijkt en beleeft.
Charlie Chaplin's Modern Times (1936) is dan geen tijdreisfilm, wel heeft het die fijne eigenschap die een tijdreisfilm moet hebben: het schetsen van een tijdsbeeld. De film is namelijk een uitgebreide illustratie van de mensheid, de maatschappij en het werkveld van de jaren '30. Dit is grappig gebracht in een avontuur met Chaplin, die samen met een meisje probeert te overleven in barre tijden.
Het is een soort film die we tegenwoordig niet meer maken. Nu hebben we meer mogelijkheden om verhalen te vertellen, die toen niet mogelijk waren. Juist de onmogelijkheden die ze toentertijd hadden en de oplossingen om het verhaal toch te vertellen, maakt het resultaat zo prachtig. De liefde en de moeite kun je echt terugzien. Het is een soort mix van een stomme film met geluiden. Het begin van geluidsfilms in hiermee in zicht, wat leidde tot de blockbusters en indiefilms die we nu maken. Heerlijk, die geschiedenis.
70/100