Wilco Born’s review published on Letterboxd:
The Perks of Being a Wallflower (2012) verbaasde me met emotionele impact. Een geweldige coming of age, maar het einde maakte het memorabel.
Eerstejaarsstruggles en Hermelien in Love
Wat een fantastische film! Heerlijk. Alleen al voor Emma Watson, natuurlijk bekend van de Harry Potter filmreeks, zou je dit mogen kijken. Zolang je hem maar gaat zien. Het gaat over een eenzame jongen in zijn eerste jaar high school, waar hij vrienden leert kennen en Watson leert zien zoals wij haar ook zien. Een geweldige coming-of-age dramakomedie die slaagt met vlag en wimpel.
Soms zag ik zelfs de ongemakkelijke, hilarische scènes aankomen en keek ik letterlijk uit om de volgende minuten te zien. Deze momenten liepen niet eens precies af hoe ik het had bedacht. De mensen die Café Society (2016) hebben gezien, kwam die intieme scène die uitloopt tot een ongemakkelijk zooitje bekend voor.
Maar pas nu, tijdens het schrijven van deze korte recensie, begint het tot mij door te dringen hoe goed de film in elkaar stak en hoe fantastisch alle personages in elkaar zaten. En het loopt allemaal uit tot een voldaan einde. Dat einde. Dat einde! Ik zat in ieder geval de laatste minuten compleet geboeid te kijken. Ik had alleen nog één vraag, waar ik wel antwoord op weet, maar de film expres niet duidelijk maakt: naar wie schrijft hij zijn brieven?
98/100