Wilco Born’s review published on Letterboxd:
The Shining (1980) is een indrukwekkende film over een gezin in een geïsoleerd hotel. Angstaanjagend goed geluid, camera- en acteerwerk.
Fenomenaal acteerwerk, fantastisch geluid en crazy Nicholson
Ik zag het bekende moment aankomen. De crazy blik van Jack Nicholson (Chinatown (1974)), de bijl, en de deur waar dat voorwerp over een paar seconden terecht zou komen. En dan het klassieke beeld van Nicholson's hoofd. Fantastisch. Hiervoor moest ik wel eerst anderhalf uur film kijken, maar dat was geen straf. Een man, vrouw en kind bewonen in de winter een leeg hotel. Alleen heeft het jongetje iets vreemds, zit de vader raar te doen en probeert de moeder probeert ondertussen maar wat.
Het is een Stanley Kubrick film. Zijn films hebben een specifieke stijl, die je terug kunt zien in het beeldritme en de cinematografie en die je kunt horen in het geluid. Voor een angstaanjagende film als deze is geluid heel belangrijk en was dan ook voortreffelijk. Samen met het fenomenale acteerwerk was dit het sterkste aan de film.
Het tempo lag niet heel hoog, om de tijd te nemen om langzame veranderingen door te voeren zonder dat je het door hebt. Hierdoor zat je gespannen op de climax te wachten. Die laatste minuten maakten het allemaal waard. Het allerlaatste beeld gaf mij zo'n grote vraag mee dat ik het cijfer iets heb verhoogd. Misschien niet helemaal mijn film. Hoe dan ook enorm knap gemaakt.
81/100