Deze fictieve wereld voelt heerlijk om in te verblijven. Het verhaal boeit, de tijd vliegt voorbij en naderhand wil ik meteen op "Volgende aflevering" klikken.
Zelftwijfelend zoals altijd en met een volle buik zoete popcorn liep ik de bioscoop uit. "I liked it, but I didn't love it". Hoe kan dat nou? Is het Villeneuves stijl, het rare plot of juist door de grote hoeveelheid zoetigheid in mijn lijf?
Ik weet het niet. Ik hoef het ook niet te weten. Soms klikt iets en soms niet. Je kan alleen maar die momenten dat het wél klikt met passie koesteren.